In oktober 1947 richtte Livinus van de Bundt de Haagse Vrije Academie op. Hij wilde een alternatief bieden voor het traditionele, normatieve onderwijs aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten.... Show moreIn oktober 1947 richtte Livinus van de Bundt de Haagse Vrije Academie op. Hij wilde een alternatief bieden voor het traditionele, normatieve onderwijs aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten. Individueel, persoonsgericht kunstonderwijs stond hij voor. Van de Bundt vond een kunstwerk dat voortsproot uit verbeelding belangrijker dan een technisch correcte tekening. Zijn doel was tevens om maatschappelijk bewuste kunstenaars op te leiden die met hun creativiteit een tegenwicht zouden bieden aan de technologische massamaatschappij. Daarom moest het instituut laagdrempelig zijn, zodat zoveel mogelijk mensen aan dat ideaal een bijdrage zouden leveren. Zo beschikte Den Haag al vroeg over een unieke, experimentele, werkplaatsachtige vorm van kunstonderwijs waar iedereen, ook zonder vooropleiding, terecht kon. Onder directeur George Lampe ontwikkelde het instituut zich tot het roemruchte Psychopolis, waar bijzondere cursussen op het gebied van mode, film, theater en elektronische muziek werden aangeboden. De vrijheid was in deze periode voor de leerlingen zo groot dat die geregeld ten koste ging van anderen. Zelfrealisatie was het doel. Het was de hippietijd met ‘speak-ins’ en eindeloze discussies over democratie en het eigen functioneren.Het instituut leverde vanaf 1947 vele professionele kunstenaars af. Met het vrije, experimentele onderwijssysteem zonder toetsing bleken goede resultaten te bereiken. Show less
The pursuit of a work opportunity is the least dramatic reason for migration, especially when organized as an assignment. This notion denotes a pre-decided temporariness, which is the main... Show moreThe pursuit of a work opportunity is the least dramatic reason for migration, especially when organized as an assignment. This notion denotes a pre-decided temporariness, which is the main characteristic of the expatriate as a person in migration. The temporariness though may have a span of two years or a decade, and sometimes more, which means that a considerable chunk of life is involved; concerning the persons holding the assignment as much as the people close to them. Who is this people, how do they spend their days, with whom they connect, what do they think of their temporary home and of their own home country seen from a distance, how do they feel being alienated from their habits and their culture? These are topics of interest flowing among the expatriates’ communities around the world, rarely finding a ground outside this circle. Recognizing the problem in their own environment, a group of women, identifying themselves as ‘Shell wives’, took the initiative to document the lives of the expatriates. Their project, exceeding their initial aspirations, led to the creation of a center of research for the position of expatriates in global migration: the Expatriate Archive Centre. Show less
Het Haagse Binnenhof is tegenwoordig een vanzelfsprekendheid. Er gaat geen dag voorbij dat de vergaderzaal van de Tweede Kamer, de Ridderzaal en de gebouwen langs de Hofvijver niet in de media te... Show moreHet Haagse Binnenhof is tegenwoordig een vanzelfsprekendheid. Er gaat geen dag voorbij dat de vergaderzaal van de Tweede Kamer, de Ridderzaal en de gebouwen langs de Hofvijver niet in de media te zien zijn en plaatsen als het Torentje, de Trêveszaal of Nieuwspoort zijn inmiddels begrippen op zich. Een nationale overheid in Nederland zonder ‘politiek Den Haag’ is dan ook nauwelijks meer voor te stellen. Toch is het historische Binnenhof als zetel van regering en parlement de voorbije eeuwen niet altijd onomstreden geweest. Gedurende de negentiende en twintigste eeuw stond de huisvesting van de belangrijkste politieke organen van ons land vrijwel voortdurend ter discussie. Plannen om het regeringscentrum te verplaatsen, de voormalige grafelijke residentie tot de grond toe af te breken en te vervangen door grootschalige nieuwbouw bleven echter grotendeels onuitgevoerd. In dit boek laat historicus Diederik Smit aan de hand van een analyse van bovengenoemde discussies zien hoe het Binnenhof in voorbije tweehonderd jaar kon uitgroeien tot hét politieke centrum van het land: van een vervallen en verlaten complex tot het hart van de Nederlandse democratie. Show less
