Border control has changed significantly in recent decades. Whereas globalisation appear s to have diminished the relevance of international borders, states have simultaneously sought ways to... Show moreBorder control has changed significantly in recent decades. Whereas globalisation appear s to have diminished the relevance of international borders, states have simultaneously sought ways to regain some form of control over cross-border mobility. In this process, alternative and novel means of border enforcement have emerged. What do these bordering practices look like? How are they implemented on the ground and experienced by those subjected to them? These are the main questions this dissertation aims to answer. To that end, it looks at bordering practices in the Netherlands through the lens of crimmigration, the term used to refer to the growing merger of criminal justice and migration control. Relying on extensive empirical fieldwork – including observations, focus group discussions, surveys, and in-depth interviews – the dissertation examines two border ing practices: intra-Schengen migration policing and the punishment and deportation of criminally convicted non-citizens. The different empirical chapters highlight the various ways these contemporary bordering practices are shaped by and in their turn shape the criminal justice system, and how this ultimately results in considerable challenges for the legitimacy of both the migration control and the criminal justice system. Show less
The central theme of this dissertation is the (un)willingness to reward cooperation and punish non-cooperation. Whereas rewards and punishments can be effective means to enhance cooperation in... Show moreThe central theme of this dissertation is the (un)willingness to reward cooperation and punish non-cooperation. Whereas rewards and punishments can be effective means to enhance cooperation in social dilemmas, a prerequisite for any effect of sanctions is that people are willing to administer them. In the present work, I shed more light on this important – yet long neglected – topic. The aim is twofold: (1) identifying determinants of the use of sanctions in social dilemmas, and (2) testing the central proposition that people are not as willing to punish non-cooperative choice behavior as they are willing to reward cooperative choice behavior. The results of this dissertation show that the type of sanction people have at their disposal (Reward versus Punishment), the type of social dilemma people face (Public good dilemma versus Common resource dilemma), the extent of personal responsibility people have for the sanction (Individual responsibility versus Joint responsibility), and the timing of the sanctioning decision (Beforehand versus Afterwards) are important determinants of the (un)willingness to sanction in social dilemmas. These findings reveal that there are not only psychological processes at play that foster sanctioning, but also psychological processes that hamper sanctioning. Show less
Will, G.J.; Crone, E.A.M.; Van Lier, P.A.C.; Güroğlu, B. 2016
To promote cooperation, people often rely on the administration of sanctions. However, from previous research we know that those in control of sanctions are generally reluctant to punish non... Show moreTo promote cooperation, people often rely on the administration of sanctions. However, from previous research we know that those in control of sanctions are generally reluctant to punish non-cooperative choice behavior and prefer to reward cooperative choice behavior, which is consistent with the do-no-harm principle. We propose that people are reluctant to punish because they feel personally responsible for the harm done. As such, we argue and demonstrate that the relative preference for rewarding over punishing is more pronounced when people decide individually than jointly (Experiment 1 and 2). Moreover, we show that the effect of grouping individuals on the reluctance to punish is mediated by feelings of personal responsibility (Experiment 3). These findings corroborate our reasoning that the feeling of personal responsibility has a self-restraining impact on the willingness to punish those who impair others’ interests, but not on the willingness to reward those who serve others’ interests. Show less
The sentencing decision of the judge might be the most important decision in the criminal proceedings, not only because of the impact the punishment has on the offender, but also because the... Show moreThe sentencing decision of the judge might be the most important decision in the criminal proceedings, not only because of the impact the punishment has on the offender, but also because the sentencing decision is a cornerstone of the legitimacy of the entire criminal justice system. Nonetheless, there still are questions about the factors judges take into account when making their sentencing decision. This study aims to improve our understanding of the sentencing decisions judges make.The developments in criminal justice practices as regards the emergence of ‘actuarial justice' have directed the focus of this study to risk-based sentencing: are offenders with a high risk of reoffending more likely to be sentenced to imprisonment and to longer prison terms than low-risk offenders? To what extent do judges take information into account on the risk-related personal characteristics of the offender, such as unemployment, ties to family or friends, or drug usage, when making their sentencing decision?Using uniquely detailed data on risk-related social circumstances of the offender, and advanced quantitative and qualitative research methods, this study provides in-depth insight into sentencing.De straftoemetingsbeslissing van de rechter is misschien wel de belangrijkste beslissing van het strafproces. Hier wordt immers besloten welke consequenties het delict voor de dader heeft. Bovendien beoordeelt de samenleving het functioneren van de rechterlijke macht ook in hoge mate op basis van de opgelegde straffen Straftoemeting is daarmee niet alleen relevant vanwege de impact die een sanctie op de dader heeft, het is ook een belangrijke pijler voor de legitimiteit van het hele straf(proces)recht. Desalniettemin is er nog veel onbekend over de wijze waarop rechters de straf toemeten: welke factoren weegt hij mee? Waarom? Door in te gaan op deze vragen beoogt deze studie de kennis over de rechterlijke straftoemetingsbeslissingen te verbeteren. Speciale aandacht gaat uit naar de effecten van risico-gerelateerde kenmerken en sociale omstandigheden van de dader. In Hoofdstuk 2 wordt onderzocht in hoeverre straftoemetingsverschillen op grond van het geslacht, de leeftijd en de herkomst van de dader verklaard kunnen worden door verschillen in sociale omstandigheden van de dader, zoals werkloosheid of verslaving. De sociale omstandigheden van daders blijken belangrijke straftoemetingsfactoren te zijn, maar ook als die in het model opgenomen worden zijn er nog verschillen in straffen op basis van geslacht, leeftijd en herkomst van de dader. Hoofdstuk 3 gaat in op de vraag: in hoeverre versterkt een gestructureerd RISc-voorlichtingsrapport risk based straftoemeting? Een voorlichtingsrapport dat gebaseerd is op een gestructureerd, klinisch risicotaxatie-instrument - een kenmerk van het risicomanagement van de new penology - blijkt niet tot meer risk based straftoemeting te leiden. Rechters lijken risicofactoren bij daders eerder als strafverlagende omstandigheden te beschouwen. Het oude penal welfarism lijkt dus niet vervangen zijn door de new penology. In hoofdstuk 4 worden opvattingen van rechters over het recidiverisico als straftoemetingsfactor onderzocht. De geïnterviewde rechters geven aan dat daders met een hoog recidiverisico niet per definitie een grotere kans op gevangenisstraf hebben, maar wel op voorwaardelijke straffen met gedragsinterventies als bijzondere voorwaarden: aan deze daders dient immers ‘gesleuteld' te worden. Echter, dit geldt niet meer voor daders die kansen die zij bij eerder opgelegde sancties kregen niet gegrepen hebben. Eerdere straffen, met hun stijgende sanctielijn, spelen hier een belangrijke rol. In hoofdstuk 5 wordt onderzocht welke factoren een rol spelen bij de bestraffing van moord en doodslag. Factoren die nauwelijks eerder bestudeerd zijn, zoals delictomstandigheden (locus delicti en modus operandi), slachtofferkenmerken en de strafeis helpen de verschillen in straftoemeting te verklaren. Hoofdstuk 6 betreft de vraag in hoeverre conclusies van straftoemetingsonderzoek dat zich uitsluitend op de onvoorwaardelijke gevangenisstraf richt veranderen als ook andere onvoorwaardelijke en voorwaardelijke sancties in het onderzoek betrokken worden. Daders kunnen immers wel eens minder punitief behandeld worden voor wat betreft het ene sanctietype, maar juist punitiever voor wat betreft het andere sanctietype. Er lijkt inderdaad sprake te zijn van uitruiling van straffen. Toekomstig straftoemetingsonderzoek doet er daarom goed aan nieuwe methoden te ontwikkelen waarin de straftoemetingspraktijk beter tot zijn recht komt. In de conclusie wordt gereflecteerd op de rol van het recidiverisico bij de straftoemeting. Theoretische en praktische implicaties worden besproken en methodologische overwegingen en suggesties voor toekomstig onderzoek worden uiteengezet. Show less
Moor, B.G.; Guroglu, B.; Macks, Z.A. op de; Rombouts, S.A.R.B.; Molen, M.W. van der; Crone, E.A. 2012
This dissertation sheds more light on ethics in economic decision-making. Over the course of nine experiments, I studied (a) when people adhere to ethical standards like the do-no-harm principle,... Show moreThis dissertation sheds more light on ethics in economic decision-making. Over the course of nine experiments, I studied (a) when people adhere to ethical standards like the do-no-harm principle, and (b) how people respond to situations in which ethical standards are violated by studying not only punishing behavior but also compensation behavior. I show that when people know that by furthering their self-interest they harm another person (either by taking from or by allocating a loss to the other person), people become reluctant to benefit themselves. In addition, I show that when people observe a situation of distributive injustice, they are not only willing to give up money to punish persons causing this injustice but also to compensate persons suffering injustice. Empathic concern moderates the preference for punishment and compensation. Theoretical implications of these results are discussed in te rms of altruism, empathy, and motives of self-interest and fairness. Show less
Consistentie in de straftoemeting bekeken vanuit een analyse van de constitutionele en institutionele context waarbinnen de strafbeslissing wordt genomen, alsmede een systenatische analyse van het... Show moreConsistentie in de straftoemeting bekeken vanuit een analyse van de constitutionele en institutionele context waarbinnen de strafbeslissing wordt genomen, alsmede een systenatische analyse van het wettelijk kader van de straftoemeting. In dat verband wordt een visie geboden op het straftoemetingsrecht en de wijze waarop die beslissing totstandkomt: de strafvorming. Show less
