This dissertation advances a new interpretation on the national formation of modern China through the lens of Chinese cinema. Primarily, this project explores how cinema—a modern invention imported... Show moreThis dissertation advances a new interpretation on the national formation of modern China through the lens of Chinese cinema. Primarily, this project explores how cinema—a modern invention imported from the West—has shaped China’s sociopolitical transition from a dynastic empire to a nation-state. It is argued that, the concurrence of motion picture’s arrival and nation-state’s advent in China at the turn of the twentieth century, is not to be considered as isolated events, but rather as a dialectical dynamism in which the imagined community of modern China has largely relied on cinema for its symbolic construction, and yet encountered constant resistance from cinematic representation. Viewing the formation of the Chinese nation-state from a cinematic perspective, this study centers on the conflicts between marginal figures and central categories in Chinese films. In approaching this unresolved dilemma, Jiyu Zhang dedicates his study to mapping out a dialectical relationship between China’s internal and external tensions. Through an extensive investigation of cinematic embodiment, Zhang hones in on four groups of characters that he terms the “central frontiers” of modern China’s cultural imaginary: children, women, ethnic minorities, and diaspora. Show less
Dit literair-historisch proefschrift volgt het innovatieve proces van de romancyclus A la recherche du temps perdu die zich, mede onder invloed van de avant-garde schilderkunst, ontwikkelt van het ... Show moreDit literair-historisch proefschrift volgt het innovatieve proces van de romancyclus A la recherche du temps perdu die zich, mede onder invloed van de avant-garde schilderkunst, ontwikkelt van het ‘classicisme moderne’, de poëtica van de Nouvelle Revue Française die de roman kenmerkt in de beginfase, tot een literair modernisme. De korte, autonome passage uit de roman Sodom en Gomorra, waarin tot tweemaal toe het woord ‘rosace’ genoemd wordt, is ons uitgangspunt en speelt de hoofdrol bij de bestudering van de ideale compositie zoals die Marcel Proust voor ogen stond en zoals de auteur deze ‘Roos van Rivebelle’ een rol laat spelen in het creatieve wordingsproces van de verteller, waar zij een essentiële schakel lijkt te vormen in het leidmotief van de witte en roze meidoorns. De ‘Roos’ niet alleen in de betekenis van de bloemen behorend tot het geslacht Rosa, zinnebeeld van schoonheid, vergan kelijkheid en liefde, maar tevens in de architectonische en Franse betekenis van de grote Roos van de kerk oftewel het cirkelvormige roosvenster. Show less
