My research is based on transculturalism in the works of Iranian authors living in France since the 1980’s. Referring to the cultural interbreeding, transculturalism constitutes a field of research... Show moreMy research is based on transculturalism in the works of Iranian authors living in France since the 1980’s. Referring to the cultural interbreeding, transculturalism constitutes a field of research, which is becoming increasingly important in numerous countries. In literature this concept concerns hybrid works, i.e. works emanating from two or more different cultures. In French-Persian creations it shows the mixture between a Western tradition of novel and the dominating place of lyricism and poetry in the Eastern writing. It may open also to an interesting course of reflection in the cultural and social domain of multiculturalism and transculturalism more in general. It aims at current issues seen from a double perspective: the interdependency of the different cultures and a new type of literature from the perspective of writing. Those creations are intermediary between the artist in exile and the receiving society. They transmit values of interculturalism, permitting interaction between cultures. But also represent transculturalism, which transcends the simple ‘dialogue’ between two cultures to reach an original synthesis. My goal was to search hybrid factors in these works and to see how they are carried out concretely in the texts. Then we see who these works might be qualified as transcultural. Show less
Dit literair-historisch proefschrift volgt het innovatieve proces van de romancyclus A la recherche du temps perdu die zich, mede onder invloed van de avant-garde schilderkunst, ontwikkelt van het ... Show moreDit literair-historisch proefschrift volgt het innovatieve proces van de romancyclus A la recherche du temps perdu die zich, mede onder invloed van de avant-garde schilderkunst, ontwikkelt van het ‘classicisme moderne’, de poëtica van de Nouvelle Revue Française die de roman kenmerkt in de beginfase, tot een literair modernisme. De korte, autonome passage uit de roman Sodom en Gomorra, waarin tot tweemaal toe het woord ‘rosace’ genoemd wordt, is ons uitgangspunt en speelt de hoofdrol bij de bestudering van de ideale compositie zoals die Marcel Proust voor ogen stond en zoals de auteur deze ‘Roos van Rivebelle’ een rol laat spelen in het creatieve wordingsproces van de verteller, waar zij een essentiële schakel lijkt te vormen in het leidmotief van de witte en roze meidoorns. De ‘Roos’ niet alleen in de betekenis van de bloemen behorend tot het geslacht Rosa, zinnebeeld van schoonheid, vergan kelijkheid en liefde, maar tevens in de architectonische en Franse betekenis van de grote Roos van de kerk oftewel het cirkelvormige roosvenster. Show less
