De meeste materie in ons Universum is donker. Deze donkere materie vormt de bouwsteen van de grootschalige, kosmische structuren, waarin sterrenstelsels leven. Door zijn botsingloze natuur is... Show moreDe meeste materie in ons Universum is donker. Deze donkere materie vormt de bouwsteen van de grootschalige, kosmische structuren, waarin sterrenstelsels leven. Door zijn botsingloze natuur is donkere materie namelijk beter in staat structuren te vormen dan normale (__baryonische__) materie. Deze structuren bestaan uit vlakken, filamenten en knopen, die samen ook wel het kosmisch web worden genoemd. Sterrenstelsels bewonen de centra van grotere "halo__s" van donkere materie. Deze halo__s zijn zelf niet zichtbaar en het licht uitgezonden door sterrenstelsels kan ons alleen iets vertellen over het binnendeel van deze halo__s. In dit proefschrift trachten we meer over halo__s te weten te komen. Hiertoe maken we gebruik van kosmologische, hydrodynamische simulaties, waarin we niet alleen de donkere maar ook de zichtbare materie meenemen, alsmede alle processen die gedacht worden belangrijk te zijn voor de vorming en groei van sterrenstelsels. Dergelijke simulaties bieden ons de mogelijkheid om het verband tussen zichtbare en donkere materie te verkennen, aangezien beide componenten tegelijk en zelfconsistent worden gesimuleerd. In waarnemingen kan dit verband onderzocht worden door gebruik te maken van zwaartekrachtlenzen. De werking van dergelijke lenzen is gebaseerd op de afbuiging van fotonen (lichtdeeltjes) wanneer deze door een zwaartekrachtspotentiaal reizen. Zodoende ondervindt licht dat van ver in het heelal naar ons toe reist, onderweg verschillende kleine afbuigingen. Als gevolg hiervan zien wij het beeld van de bron als verplaatst, vergroot en verstoord. Het zwaartekrachtlenseffect kan gebruikt worden om verschillende eigenschappen van (materie in) het Universum te meten, waaronder de totale massa en het massaprofiel van halo__s, de vormen van halo__s, de effici_ntie van de vorming van sterrenstelsels en uiteindelijk ook de fundamentele kosmologische parameters van ons Universum. Door gebruik te maken van kosmologische, hydrodynamische simulaties kunnen we ook mogelijke effecten onderzoeken die ons ervan weerhouden om zwaartekrachtlenswerking te gebruiken om de fundamentele eigenschappen van de structuren waaruit ons Universum is opgebouwd, te meten. Show less
The first massive elliptical galaxies were already in place when the Universe was only 3 billions years old. Surprisingly, they are more compact in comparison to their present-day counterparts. In... Show moreThe first massive elliptical galaxies were already in place when the Universe was only 3 billions years old. Surprisingly, they are more compact in comparison to their present-day counterparts. In this thesis these recent findings are assessed by measuring the stellar kinematics of massive z=2 galaxies from spectra obtained with X-Shooter on the Very Large Telescope. This thesis work shows that high-redshift galaxies are truly very massive and structurally very different from present-day galaxies, yet they follow the same scaling relations. Show less
This thesis describes an STM study of the creation, diffusion and annihilation of missing atoms, so-called surface vacancies, in the Cu(100) surface. Because of the extremely high mobility of... Show moreThis thesis describes an STM study of the creation, diffusion and annihilation of missing atoms, so-called surface vacancies, in the Cu(100) surface. Because of the extremely high mobility of surface vacancies in combination with their extremely low density, we have been forced to use tracer particles, in form of indium atoms incorporated in the topmost copper layer, in order to investigate the behavior of the surface vacancies. In this study we have employed tailor-made geometries in the copper surface, in which indium atoms were surrounded exclusively by upward or by downward terrace ledges. Our STM movies show a striking difference between these two cases, with differences in jump frequencies and average jump lengths of more than one order of magnitude. This allowed us to determine that surface vacancies are primarily created and annihilated at the upper side of terrace ledges, which can be formulated, in analogy with the energetics of ad-atoms, in terms of an Ehrlich-Schwoebel barrier for surface vacancies. Dedicated low-temperature measurements, where surface vacancies have been artificially created, have directly revealed the diffusion characteristics of individual surface vacancies. These measurements allow us to construct the complete energy landscape for the birth, life and death of surface vacancies in Cu(100). Show less
