Dit artikelanalyseert hoe in de negentiende eeuw gesproken werd over petities in hetalgemeen en grootschalige petities in het bijzonder. Rond 1828 was dit eenrelatief nieuw fenomeen, dat in de... Show moreDit artikelanalyseert hoe in de negentiende eeuw gesproken werd over petities in hetalgemeen en grootschalige petities in het bijzonder. Rond 1828 was dit eenrelatief nieuw fenomeen, dat in de halve eeuw die erop volgde ook spaarzaamwerd ingezet. Al waren er maar weinig ‘petitionnementen’, zoals georkestreerdelandelijke petities werden aangeduid, ze hadden een opmerkelijke impact. Soms ophet beleid rond kwesties die ze aansneden, maar vaker nog op demachtsverhoudingen tussen kroon, kabinet, vertegenwoordigers en volk.Petitionnementen vormden uit de aard der zaak een kritiek op het politiekesysteem. De legitimiteit van dat systeem was namelijk gebaseerd op verkiezingenonder een zeer beperkt kiesrecht, en ook niet-kiezers eisten door middel vangrootschalige petities het recht op invloed uit te oefenen op de politieke besluitvorming. Op basis vanparlementaire verslagen, pamfletten en andere bronnen waarin de legitimiteitvan petities werd besproken, gaat dit artikel na hoe petitionarissenlegitimiteit claimden, en hoe politici en andere observatoren reageerden op dieclaims. De belangrijkste case studies vormen de Zuidelijke petitiebewegingenvan 1828-1830 die de opmaat vormden voor de Belgische revolutie (waarmee deassociatie tussen petitioneren en revolutie versterkt werd); de Aprilbewegingvan 1853 die zich tegen het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie uitsprak,en het Volkspetitionnement van 1878 tegen de liberale schoolwet. Show less
