Op de lijst van potentiële 'hot topics' voor de komende EU-verkiezingen vinden we vergrijzing, economische malaise en de vraag met welke maatregelen Europa's lage geboortecijfers opgekrikt kunnen... Show moreOp de lijst van potentiële 'hot topics' voor de komende EU-verkiezingen vinden we vergrijzing, economische malaise en de vraag met welke maatregelen Europa's lage geboortecijfers opgekrikt kunnen worden. De problematiek van de nog verse 21ste eeuw. Maar die is niet zonder precedenten volgens oud-historici gespecialiseerd in de sociaal-economische en demografische geschiedenis van Romeins Italië. De laatste twee eeuwen voor Christus, toen Rome van een stadstaatje tot een wereldrijk werd, waren roerige tijden voor de burgers van Italië. Zij werden betrokken in oorlogen, waren getuige van grootscheepse politieke veranderingen en leefden met snel groeiende immigranten en slaven in een nog sneller verstedelijkende samenlevering, volop dynamiek, dus. Lang werd gedacht dat het bestaan van de 'oude kern' van Romeinen temidden van deze hectiek van meerdere kanten af werd uitgehold. Met, inderdaad, economische maliase en vergrijzing en ontvolking als gevolg. Deze dissertatie betoogt echter dat het allemaal wel meeviel. Terwijl burgers met in name de landbouwsector in de regio rond Rome getroffen werd, groeiden de kansen in andere sectoren van de Romeinse economie. Gunstige klimaatomstandigheden en de voordelen van imperialise verzachten de problematiek. De economische schade bleef, met andere woorden, beperkt. En die baby's dan? Hier speelden specifieke culturele en sociale omstandigheden een rol. Een 'mamacultuur'en het dorpsleven met familie en buren nabij, ondervingen een goed deel van de potentieel nagatieve gevolgen van armoede voor het Romeinse geboortecijfer. Deze en andere factoren doen vermoeden dat de periode zelfs, in tegenstelling tot wat eerder gedacht werd, ruimte liet voor bevolkingsgroei. Een gedachte die aansluiting vindtin een nieuwe interpretatie van de met raadsels omgeven volkstellingscijfers van Rome's eerste keizer, Augustus. Doemdenkers en pessimisten onder oudere generaties oud-historici lijken daarmee door de geschiedenis te worden ingehaald. Een geruststellend lichtpuntje anno 2009 Show less
