AimsWe sought to evaluate the mechanism of angiotensin receptor–neprilysin inhibitor (ARNI) sacubitril/valsartan therapy and compare it with a valsartan-only control group in patients with heart... Show moreAimsWe sought to evaluate the mechanism of angiotensin receptor–neprilysin inhibitor (ARNI) sacubitril/valsartan therapy and compare it with a valsartan-only control group in patients with heart failure with reduced ejection fraction (HFrEF).Methods and resultsThe study was a phase IV, prospective, randomized, double-blind, parallel-group study in patients with New York Heart Association class II–III heart failure and left ventricular ejection fraction (LVEF) ≤35%. During a 6-week run-in period, all patients received valsartan therapy, which was up-titrated to the highest tolerated dose level (80 mg bid or 160 mg bid) and then randomized to either valsartan or sacubitril/valsartan. Myocardial oxygen consumption, energetic efficiency of cardiac work, cardiac and systemic haemodynamics were quantified using echocardiography and 11C-acetate positron emission tomography before and after 6 weeks of therapy (on stable dose) in 55 patients (ARNI group: n = 27, mean age 63 ± 10 years, LVEF 29.2 ± 10.4%; and valsartan-only control group: n = 28, mean age 64 ± 8 years, LVEF 29.0 ± 7.3%; all p = NS). The energetic efficiency of cardiac work remained unchanged in both treatment arms. However, both diastolic (−4.5 mmHg; p = 0.026) and systolic blood pressure (−9.8 mmHg; p = 0.0007), myocardial perfusion (−0.054 ml/g/min; p = 0.045), and left ventricular mechanical work (−296; p = 0.038) decreased significantly in the ARNI group compared to the control group. Although myocardial oxygen consumption decreased in the ARNI group (−5.4%) compared with the run-in period and remained unchanged in the control group (+0.5%), the between-treatment group difference was not significant (p = 0.088).ConclusionsWe found no differences in the energetic efficiency of cardiac work between ARNI and valsartan-only groups in HFrEF patients. However, ARNI appears to have haemodynamic and cardiac mechanical effects over valsartan in heart failure patients. Show less
PurposeNear-infrared spectroscopy (NIRS) has recently been proposed as an indirect technique to assess brown adipose tissue (BAT) in young men. NIRS arises as a novel technique to avoid the... Show morePurposeNear-infrared spectroscopy (NIRS) has recently been proposed as an indirect technique to assess brown adipose tissue (BAT) in young men. NIRS arises as a novel technique to avoid the limitations of the gold-standard 2-deoxy-2-[F-18]fluoro-D-glucose ([F-18]DG) positron emission tomography combined with X-ray computed tomography (PET/CT). The aim of this study was to examine the association between near-infrared spatially resolved spectroscopy (NIRSRS) parameters and BAT volume and activity estimated by [F-18]DG-PET/CT in 18 young healthy women.ProceduresNIR(SRS) parameters [tissue saturation index and concentrations of total haemoglobin, oxy-haemoglobin, and deoxy-haemoglobin] were continuously measured in the supraclavicular and forearm regions, in both warm and cold (2h of personalised cold exposure) conditions. Then, the NIRSRS data were analysed as an average of 5min in 4 different periods: (i) warm period as the baseline record, (ii) cold period I, (iii) cold period II, and (iv) cold period III. The data were then correlated with BAT volume and activity (SUVmean and SUVpeak) estimated by [F-18]DG-PET/CT.ResultsThere was no association between the NIRSRS parameters in the supraclavicular region in warm conditions (no previous cold exposure) and BAT volume and activity (P>0.05). Similarly, the cold-induced changes of the NIRSRS parameters in the supraclavicular region were not associated with BAT volume and activity (P>0.05).ConclusionsNIR(SRS) does not seem to be a valid technique to indirectly assess BAT in young healthy women. Further research is needed to validate this technique against other methods such as PET/CT using different radiotracers or magnetic resonance imaging. Show less
De Europese aal blijkt bij uitstek een langeafstandsspecialist te zijn. Dit is gebleken uit zwemtesten in 22 zwemtunnels. Het kost schieralen slechts 40% van de vetreserves om de 5500-km naar de... Show moreDe Europese aal blijkt bij uitstek een langeafstandsspecialist te zijn. Dit is gebleken uit zwemtesten in 22 zwemtunnels. Het kost schieralen slechts 40% van de vetreserves om de 5500-km naar de paaigronden in de Sargassozee te overbruggen, mogelijk zelfs in slechts drie-en-een-halve maand. Niet alleen dienen vetten als brandstof, ze zijn ook essentieel als energievoorraad voor de toekomstige larven. Het blijkt nu dat zwemmen de afzetting van de vetten in de eitjes op gang brengt. Door te zwemmen beginnen de eicellen van, vooral oudere, alen te ontwikkelen zodat ze kunnen afpaaien zodra ze in de Sargasso zijn aangekomen. De zwemblaasparasiet beschadigt echter de zwemblaas waardoor geïnfecteerde alen minder efficiënt zwemmen en al het vet waarschijnlijk is verbruikt voordat ze de Sargasso bereiken. Een andere verstorende factor zijn de in het vet opgeloste PCB's, die al in zeer lage doses de vroege ontwikkeling van embryo's onmogelijk blijken te maken. Deze twee factoren lijken een belangrijke oorzaak te zijn in de sterke afname van de wilde populatie. Het feit dat we met zwemmen een natuurlijke 'trigger' hebben gevonden van ontwikkeling van de eicellen en dat we in staat zijn geweest schieralen in gevangenschap tot reproductie te brengen biedt hoop voor toekomstige kweek. Show less
Waar mensen zijn vindt nutriënten-verrijking van het water plaats. In de zomer kunnen algen hierdoor goed groeien. Dode algen en andere resten zakken naar de bodem waarna door rottingsprocessen de... Show moreWaar mensen zijn vindt nutriënten-verrijking van het water plaats. In de zomer kunnen algen hierdoor goed groeien. Dode algen en andere resten zakken naar de bodem waarna door rottingsprocessen de zuurstofconcentratie in het water sterk kan dalen. Het water wordt hierdoor onleefbaar voor vissen en andere organismen. In het Victoriameer in Afrika is het altijd zomer en grote gebieden zijn hier de laatste decennia zuurstofarm geworden. Men kan aannemen dat dit zeer slecht is voor de visstand. Toch blijken Victoriameervissen beter te kunnen overleven dan men dacht. In ons laboratorium in Leiden zagen we drie weken oude Victoriameervisjes (cichlidensoorten) zeer snel konden wennen aan zuurstofarme omstandigheden. Zij bleken zelfs met tien keer minder zuurstof (0,8 mg per liter) net zo hard te groeien als nestgenoten die onder normale omstandigheden leefden. Volwassen vissen gaan dood of overleven dit slechts tijdelijk. Jonge visjes kunnen zo goed overleven omdat zij tot 80% grotere kieuwen krijgen en continue een veel hogere ademactiviteit hebben. De aanleg van deze superkieuwen kost zoveel ruimte dat zelfs hun kop van vorm veranderde. Het bloed dat door de kieuwen stroomt bleek meer en beter zuurstof te kunnen binden terwijl een soort meerdere nieuwe typen hemoglobine bleek te produceren. Dit is een unieke eigenschap die bij andere dieren alleen optreedt bij geboorte of bijvoorbeeld transformaties van water naar land bij amfibieën. Het waterpeil in het Victoriameer was 14.000 jaar geleden extreem laag en mogelijkerwijs heeft een voorouder van deze soort deze truc destijds onder de knie gekregen die in het zuurstofarme water van nu weer van pas komt. Show less
