What shaped the defense transformation policies of NATO member-states? And what does it mean for the future of the alliance? This dissertation explores the impact of the strategic cultures of the... Show moreWhat shaped the defense transformation policies of NATO member-states? And what does it mean for the future of the alliance? This dissertation explores the impact of the strategic cultures of the United States, the Netherlands and Germany on their efforts to adapt their defense policies and armed forces in light of significant changes in the security environment. Transformation was the central concept around which the Alliance was believed to find renewed cohesion. Instead, transformation in an era of expeditionary operations unearthed divergent views regarding the use of the military instrument. Each state pursued transformation differently and confronted different problems. These difficulties reflected the unique characteristics of their strategic culture. On the basis of the research it can be concluded that effective transformation can only take place when the characteristics of a state's strategic culture are taken into account. For NATO, it means that, unless the security environment changes substantially, friction within the alliance will persist and instead it will be necessary to work with these differences, rather than ignore them at its peril. Show less
Tot twee keer toe geraakte de Nederlandse marinestrategie tussen 1912 en 1942 in de ban van een ideologie, het navalisme. Navalisme ziet maritieme expansie als noodzakelijk voor het voortbestaan... Show moreTot twee keer toe geraakte de Nederlandse marinestrategie tussen 1912 en 1942 in de ban van een ideologie, het navalisme. Navalisme ziet maritieme expansie als noodzakelijk voor het voortbestaan van een mogendheid. De eerste keer, vanaf 1912, vielen de gevolgen mee. De tweede keer, vanaf 1936, waren ze dramatisch: ze draaiden een onderzeebootstrategie met de meest efficiënte onderzeeboottactiek ter wereld de nek om. De successen van de Nederlandse onderzeeboten in de Tweede Wereldoorlog, hoe spectaculair ook, waren een schim van wat zij hadden kunnen zijn. Dit proefschrift schrijft een nieuwe geschiedenis van de Koninklijke Marine, die haar overzeese expansie wilde behouden via overambitieuze ‘risicostrategieën’, waarmee zij pretendeerde een sterkere zeemacht tot onmacht te kunnen verlammen. Die sterkere zeemacht was de reusachtige van Japan. De hoofdtaak van de Koninklijke Marine was namelijk de verdediging van het eilandenrijk Nederlands-Indië waarop Japan zijn zinnen kon zetten. Duidelijk wordt hoezeer het Nederlandse marinedenken van 1912-1942 parallel liep aan het Duitse èn dat de Duitsers niet de enigen waren die een ‘risicostrategie’ hanteerden (wat tot rivaliteit met Engeland leidde): de Amerikanen waren ze voor. Ook wordt duidelijk waarom de Amerikaanse strategie wel werkte en beide andere niet. Zo ontstaat ook nieuw inzicht in de Amerikaanse en Duitse marinestrategie Show less
