"Indianisatie" was de term waarmee in het interbellum de opkomst van Indonesiers in de lagere middenrangen van gouvernement en westers bedrijfsleven werd beschreven. Deze Indonesiers wisten zich... Show more"Indianisatie" was de term waarmee in het interbellum de opkomst van Indonesiers in de lagere middenrangen van gouvernement en westers bedrijfsleven werd beschreven. Deze Indonesiers wisten zich met beperkte westerse opleiding op te werken binnen bedrijven en Europese vakbonden, die door de krappe arbeidsmarkt van hen afhankelijk werden. In de vakbondsbladen van onder meer de Indische Post lieten zij hun stem horen. Toen de Indische regering tijdens de grote crisis deze indianisatie zowel als natuurlijke ontwikkeling en als bezuiniging presenteerde, barstte een ongekend felle discussie los tussen de fracties in de raad. In deze discussie bleek hoezeer het rassencriterium, hoewel officieel passe, in praktijk het Nederlandse sociale beleid in de kolonie nog vorm gaf. Conservatieve Indonesische Volksraadsleden, onder meer van het Inlands Binnenlands bestuur, raakten gaande de discussie doordrongen van het feit, dat het indianisatiebeleid van de Indische regering blijvend te kort schoot. Met de nationalistische fractie in de Volksraad gingen zij indianisatie zien als opstap naar het grote bestuurshervormingswerk waarvan zij voor Indonesie hoopten dat het met rasse schreden zou naderen. Show less
Precies honderd jaar geleden kwam er een definitief einde aan drieduizend jaar Griekse aanwezigheid in Klein-Azië. De verwoesting van Smyrna werd het symbool van de ‘Klein-Aziatische Catastrofe’,... Show morePrecies honderd jaar geleden kwam er een definitief einde aan drieduizend jaar Griekse aanwezigheid in Klein-Azië. De verwoesting van Smyrna werd het symbool van de ‘Klein-Aziatische Catastrofe’, de militaire nederlaag tegen het Turkije van Mustafa Kemal. De humanitaire tragedie die volgde, leidde tot de ontworteling van anderhalf miljoen orthodoxe Grieken en hun gedwongen hervestiging in het ‘moederland’ – een demografische en culturele transitie die het moderne Griekenland en haar inwoners blijvend veranderde, vol trauma’s en nostalgie. Show less
In the art world of the late 18th. and the entire 19th. century, there appeared to have been a widespread notion of sea painting as a bearer of national pride. An idea that was directly related to... Show moreIn the art world of the late 18th. and the entire 19th. century, there appeared to have been a widespread notion of sea painting as a bearer of national pride. An idea that was directly related to the economic prosperity of the 17th-century Republic, which stemmed from the shipping industry of the time. An impression emerged of how the interaction between art and society can take shape. The role of sea painting within 19th. century nationalism was a striking aspect, but the effect that the label of a national genre had on its practice and appreciation also stood out. Sea painters started to work with it and art critics included it in their judgements. For a long time, traditional style criteria were maintained; the 17 th. century was never far away in many respects.This led to a framing of sea painting in an artistic tradition, which resulted in a certain inability to keep up with innovations in painting. The love of the ship and the specialist nautical knowledge of the sea painters were for a long time a unique quality, but they ultimately proved to be their Achilles' heel. When at the end of the 19th century the artistic tradition of the 17th-century Dutch school was definitively broken, sea painting disappeared from the canon of the visual arts. Show less
La belleza no conoce fronteras y lo mismo ocurre con el arte. Sin embargo, el arte ha sido categorizado sobre todo por nacionalidad. El impacto del nacionalismo sobre el arte se puede estudiar... Show moreLa belleza no conoce fronteras y lo mismo ocurre con el arte. Sin embargo, el arte ha sido categorizado sobre todo por nacionalidad. El impacto del nacionalismo sobre el arte se puede estudiar perfectamente a través del caso de El Greco. Era un pintor del siglo XVI, había nacido en Creta, tuvo su educación en Venecia y solamente cuando tenía unos 35 años llegó a España para producir casi todas sus obras maestras en la ciudad de Toledo. Artistas, escritores y historiadores de arte en Francia y Alemania empezaban a redescubrir este singular pintor durante la segunda mitad del siglo XIX, definiéndole sobre todo como un artista esencialmente español. Esta reinterpretación nacionalista de su obra culminó en la biografía que Manuel Bartolomé Cossío publicó de El Greco en 1908. En este capítulo hacemos un análisis detallado de la interpretación nacionalista de Cossío, que en el fondo era el paso definitivo para hacer entrar el pintor manierista en el canon del arte español Show less
