This is a study of the mandalas that depict the teachings of the Liqujing (Guiding Principle Scripture), which was translated from Sanskrit to Chinese by the Esoteric Buddhist master Amoghavajra ... Show moreThis is a study of the mandalas that depict the teachings of the Liqujing (Guiding Principle Scripture), which was translated from Sanskrit to Chinese by the Esoteric Buddhist master Amoghavajra (705–774). These mandalas were prescribed in his Liqushi (Explanation on the Guiding Principle Scripture). Amoghavajra considered this scripture, its commentaries, and mandalas to be crucial works in a new Esoteric Buddhist system he called the Yoga of the Adamantine Crown. I examine the set called the Liqujing shibahui mantuluo (Mandalas of the Eighteen Assemblies of the Guiding Principle Scripture) in Kyoto’s Daigo Temple. The Shingon school claims that the iconography is based upon Amoghavajra’s Liqushi. A systematic investigation of the Liqushi, the mandalas it prescribes and the iconography of the Daigoji set has not been done by Asian or Western scholars. I assign responsibility for the iconographical and iconological changes seen in the Daigoji set to the transmission of the Chinese master Faquan (c. 800–870), whose transmission has not yet been studied. I investigate the transmissions of Amoghavajra and the Chinese Esoteric Buddhist masters who followed him, especially Faquan. Such an investigation reveals the concerns of these masters and the Chinese assimilation and transformation of Indian Esoteric Buddhism. Show less
Het proefschrift behandelt middeleeuwse voorstellingen van het Hemelse Jeruzalem en Salomo’s tempel, architectonische pendanten (koninklijk versus priesterlijk, tempel versus kerk, hemel versus hel... Show moreHet proefschrift behandelt middeleeuwse voorstellingen van het Hemelse Jeruzalem en Salomo’s tempel, architectonische pendanten (koninklijk versus priesterlijk, tempel versus kerk, hemel versus hel), ruimtelijke architectonische baldakijnen in de vroeg-Gotische beeldhouwkunst, stichtermodellen en architectuuruitbeeldingen op zegels. Centraal staat de vraag hoe hun verschijningsvorm tot stand kwam en welke boodschap daarin besloten lag. Beeldtradities blijken bepalend voor de koppeling van een specifieke betekenis aan een bepaald beeldschema. Enerzijds wordt de oorsprong van deze beeldtradities in de christelijke kunst onderzocht, omdat de eerste visualisering van een betekenis belangrijke aanknopingspunten biedt om licht te werpen op de achterliggende ideeën. Anderzijds wordt nagegaan hoe beeldtradities in verschillende (kunst)historische contexten hun boodschap overbrachten. Wezenlijk voor hun verbreiding blijkt de navolging van kunstwerken die door aanzienlijke machthebbers waren opgedragen. Door de wijze van weergeven konden architectuuruitbeeldingen de symboliek of de functie van een gebouw onderstrepen, theologisch gedachtegoed overbrengen of steun aan een heerser betuigen. Zij legden bestaande of voorgewende familiebanden vast en legitimeerden zo de positie van een opdrachtgever. Ook dienden zij meermaals als wapen in een concurrentiestrijd of - ondersteund door hun portretmatigheid - als 'visuele' oorkonde. In het laatste geval benadrukten zij de rechtmatigheid en rechtsgeldigheid van geschonken bezittingen, rechten en privileges. Show less
