The results in this thesis showed for the first time doublecortin-like (DCL)-specific expression in the adult mouse brain. Besides the expected regions with the capacity to generate new neurons ... Show moreThe results in this thesis showed for the first time doublecortin-like (DCL)-specific expression in the adult mouse brain. Besides the expected regions with the capacity to generate new neurons (hippocampus and olfactory forebrain), DCL expression was found in three novel brain areas namely hypothalamic tanycytes, suprachiasmatic nucleus and Islands of Calleja. A state of the art conditional shRNA expressing mouse model was used to target DCL mRNA. The analysis of these DCL knockdown animals using qPCR and Western blot revealed strong reduction of DCL protein expression. Subsequent stereological analysis using BrdU and several stem cell and neuronal markers revealed increased progenitor proliferation, but impaired neurogenesis in the hippocampus. This impaired neurogenesis was associated, however, with an apparent normal spatial and contextual fear memory formation in circular hole board and in a contextual fear conditioning paradigm. Therefore, DCL-regulated adult neurogenesis seems not crucial for hippocampus-dependent learning. However, more subtle functions like pattern separation and context distinction might be regulated by DCL. DCL knockdown also increased D2 activity within the hypothalamus. Altogether, the DCL-KD mouse seems a good working model to study adult neurogenesis and the role of DCL in this process. Show less
Motor disturbances, cognitive decline and psychiatric symptoms are considered as the key symptoms of Huntington__s disease (HD). Yet, other prevalent features include unintended weight loss, sleep... Show moreMotor disturbances, cognitive decline and psychiatric symptoms are considered as the key symptoms of Huntington__s disease (HD). Yet, other prevalent features include unintended weight loss, sleep and circadian disturbances and autonomic nervous system dysfunction. The nature of these features supports a pivotal role of the hypothalamus in the HD disease process. In this thesis data is presented from immunocytochemical and in situ hybridization studies demonstrating substantial pathology in hypothalamic neuropeptide expression in HD patients. Main findings include neuropeptide changes in the suprachiasmatic nucleus, the body__s master clock, that will likely be responsible for disruption of 24h circadian rhythmicity. Secondly, the neuronal histaminergic system is hyperactive at both the level of the hypothalamic tuberomamillary nucleus as well as in the cerebral neocortex. These changes could partly explain weight loss and cognitive decline in patients. The expression of neuropeptides in the hypothalamic paraventricular and infundibular nuclei, however, seems to be relatively unaffected by the HD disease process. Finally, a discrepancy between mRNA expression and protein expression of many hypothalamic neuropeptides was observed that can be partly explained by a decrease of prohormone convertase expression. Interestingly, hypothalamic changes in existing HD transgenic rodent models are largely non-representative of hypothalamic changes in HD patients. Show less
Het dagelijkse ritme van slapen en waken wordt gereguleerd door de suprachiasmatische nuclei, twee kleine kernen die diep in de hersenen liggen en functioneren als een interne biologische klok.... Show moreHet dagelijkse ritme van slapen en waken wordt gereguleerd door de suprachiasmatische nuclei, twee kleine kernen die diep in de hersenen liggen en functioneren als een interne biologische klok. Dankzij de werking van deze kernen vertonen allerlei hersenstructuren en fysiologische processen 24 uurs ritmen die het lichaam in staat stellen zich optimaal aan te passen aan het dagelijks ritme van dag en nacht. Het onderzoek in dit proefschrift bestaat uit twee experimentele delen. In het eerste deel worden de mechanismes onderzocht waarmee de suprachiasmatische nuclei de timing van gedragsactiviteit en rust reguleren. In het tweede deel is onderzocht hoe verstoringen van de biologische klok samenhangen met ziekteontwikkeling in de context van psychiatrische aandoeningen, metabole stoornissen en chronisch nierfalen. Show less
The first part deals with the hypothalamic hypocretin system in disorders that are accompanied by narcolepsy-like sleep disturbances, i.e. Prader-Willi Syndrome, Parkinson__s Disease and Huntington... Show moreThe first part deals with the hypothalamic hypocretin system in disorders that are accompanied by narcolepsy-like sleep disturbances, i.e. Prader-Willi Syndrome, Parkinson__s Disease and Huntington__s Disease. To determine whether the hypocretin system is affected in these disorders, the total number of hypocretin neurons was determined using quantitative techniques in post-mortem human hypothalami. The reason why hypocretin neurons disappear in narcolepsy is still a mystery. A putative autoimmune aetiology has been hypothesized, but a screening for autoantibodies and a n=1 trial with intravenous immunoglobulins yielded no unequivocal results in favor of this hypothesis. In the second part, the consequences of hypocretin deficiency in narcoleptic patients are explored, focussing on vigilance, metabolism and the autonomic nervous system and skin temperature regulation. The ability of a specific neuropsychological test to measure vigilance as a severity indicator for narcolepsy is explored. Two possible causes for the obesity commonly seen in narcolepsy are a decreased basal metabolic rate and a changed autonomic tone. To assess the influence of hypocretin deficiency on skin temperature regulation, thermoregulatory profiles of the proximal and distal skin of narcoleptic subjects were compared to profiles of healthy controls during a daytime sleep registration. Show less
Er zijn steeds meer aanwijzingen dat neuropeptiden in de hypothalamus en maagdarmhormonen die hun werking hebben op de hypothalamus en betrokken zijn bij de regulatie van voedselinname, ook... Show moreEr zijn steeds meer aanwijzingen dat neuropeptiden in de hypothalamus en maagdarmhormonen die hun werking hebben op de hypothalamus en betrokken zijn bij de regulatie van voedselinname, ook betrokken zouden kunnen zijn bij de regulatie van insuline gevoeligheid. Daarom hebben we eerst de effecten van voedselstatus zelf op insuline gevoeligheid gekarakteriseerd en vervolgens gekeken naar de effecten van een aantal signalen voor voedselstatus binnen de maagdarm-brein as op insuline gevoeligheid. Insuline gevoeligheid in lever, spier en vetweefsel hebben we in alle studies in wildtype muizen gemeten met een hyperinsulinemische euglycemische clamp in combinatie met radioisotopen. De studies die uitgevoerd zijn binnen dit proefschrift laten zien dat samenwerking tussen het maagdarmstelsel en het brein niet alleen een belangrijke rol speelt bij de regulatie van voedselinname reguleert, maar ook bij de regulatie van de insuline gevoeligheid van het glucose metabolisme in de lever en perifere weefsels, zoals spier en vetweefsel, afhankelijk en onafhankelijk van voedingsstatus. Op deze manier kan op ieder moment de weefsel-specifieke insuline gevoeligheid nauwkeurig worden gereguleerd, afhankelijk en onafhankelijk van voedingsstatus. Deze eigenschappen maken dat maagdarmhormonen mogelijk ideale nieuwe farmaceutische aangrijpingspunten zijn voor de behandeling van obesitas en type II diabetes mellitus. Show less
