Hart- en vaatziekten zijn wereldwijd de belangrijkste doodsoorzaak, waarvan het grootste deel kan worden toegeschreven aan coronairlijden. De belangrijkste veroorzaker hiervan is atherosclerose... Show moreHart- en vaatziekten zijn wereldwijd de belangrijkste doodsoorzaak, waarvan het grootste deel kan worden toegeschreven aan coronairlijden. De belangrijkste veroorzaker hiervan is atherosclerose ofwel aderverkalking, wat een op zichzelf staande complexe lipide-gedreven chronische inflammatoire ontstekingsziekte is. Na een hartinfarct is tijdige reperfusie door een acute dotterbehandeling het belangrijkste doel om verdere schade aan de hartspier te beperken. Echter, het herstel van de coronaire perfusie zelf induceert myocardiale reperfusieschade. Gedurende vele jaren heeft translationeel onderzoek zicht gericht op immunomodulatie van deze post-ischemische inflammatierespons. Dit proefschrift omvat pre-klinisch onderzoek waarin gunstige modulatie van de post-ischemische inflammatierespons door farmacologische interventies met annexine A5 en phosphorylcholine antilichamen wordt aangetoond. Remming van bijvoorbeeld cytokine IL-6 en afweercellen als monocyten, macrofagen en leukocyten, resulteert na een hartinfarct in minder schade aan de hartspier met een verbetering van de resterende hartfunctie. Daarnaast werd onderzocht hoe een pre-klinisch experimenteel onderzoeksmodel kan worden geoptimaliseerd door rekening te houden met zowel ischemie-reperfusie schade als hypercholesterolemie, een belangrijke risicofactor voor hart- en vaatziekten. Door gebruik te maken van klinisch relevantere onderzoeksmodellen kunnen in de toekomst hopelijk meer veelbelovende pre-klinische onderzoeksresultaten succesvol worden vertaald naar de dagelijkse klinische praktijk. Ter introductie worden deze onderzoeksresultaten voorafgegaan door een state-of-the-art review waarin een overzicht wordt gegeven van alle fases die deze post-ischemische inflammatierespons omvat. Hierbij worden de meest toonaangevende onderzoeksresultaten betreffende modulatie van deze inflammatierespons beschreven. Na recente succesvolle grote klinische trials, zal in de toekomst een belangrijke rol zijn weggelegd voor modulatie van deze afweerreactie bij zowel atherosclerose als na een hartinfarct. Show less
Proprotein convertase subtilisin/kexin type 9 (PCSK9) inhibition, by increasing hepatic low density lipoprotein (LDL) receptor (LDLR) levels, has emerged as a strategy to reduce atherosclerosis by... Show moreProprotein convertase subtilisin/kexin type 9 (PCSK9) inhibition, by increasing hepatic low density lipoprotein (LDL) receptor (LDLR) levels, has emerged as a strategy to reduce atherosclerosis by lowering circulating very low density lipoprotein (VLDL)-cholesterol. We hypothesized that the therapeutic effectiveness of PCSK9 inhibition can be increased by accelerating the generation of VLDL remnants, which typically have a high affinity for the LDLR. Therefore, we aimed to investigate whether accelerating lipolytic processing of VLDL by brown fat activation can further lower (V)LDL and reduce atherosclerosis on top of PCSK9 inhibition. APOE*3-Leiden.CETP mice were fed a Western-type diet and treated with the anti-PCSK9 antibody alirocumab or saline. After 2 weeks, both groups of mice were randomized to receive either the selective beta 3-adrenergic receptor (AR) agonist CL316,243 to activate brown fat or saline for 3 additional weeks to evaluate VLDL clearance or 12 additional weeks to analyze atherosclerosis development. beta 3-AR agonism and alirocumab combined decreased (V)LDL-cholesterol compared to alirocumab alone, which was explained by an accelerated plasma clearance of VLDL-cholesteryl esters that were mainly taken up by the liver. In addition, the combination promoted the transfer of VLDL-phospholipids to HDL to a higher extent than alirocumab alone, accompanied by higher plasma HDL-cholesterol levels and increased cholesterol efflux capacity. Consequently, combination treatment largely reduced atherosclerotic lesion area compared to vehicle. Together, beta 3-AR agonism enhances the lipoprotein-modulating effects of alirocumab to further improve dyslipidemia and non-significantly further attenuate atherosclerosis development. Our findings demonstrate that brown fat activation may enhance the therapeutic effects of PCSK9 inhibition in dyslipidemia. Show less
The most important risk factor for atherosclerotic cardiovascular disease is increased levels of LDL-C. Statins have long been the most potent LDL-C lowering drugs on the market. However,... Show moreThe most important risk factor for atherosclerotic cardiovascular disease is increased levels of LDL-C. Statins have long been the most potent LDL-C lowering drugs on the market. However, statin treatment is complicated by the fact that a considerable number of patients is unable to tolerate full therapeutic doses, or can be classified as statin low or non-responders. In >25% of patients at (very) high risk for cardiovascular disease, statin efficacy is too limited to achieve current guideline-mandated LDL-C target goals, and aggressive statin therapy decreases relative risk for ASCD by only 30-35%, leaving an unacceptable residual relative risk of 65-70% for life-threatening events. It is clear that on-treatment LDL-C levels and on-treatment measures of systemic inflammation are of equal importance in this residual risk. Both for residual cholesterol risk and residual inflammatory risk, effective drug therapy has been lacking for decades. In this thesis, we describe the first clinical studies with novel compounds based on increased LDL-C levels and inflammation (including the required methodology), and present the methodology that may be useful to develop future compounds based on dysfunctional endothelial barrier function resulting in subendothelial cholesterol accumulation and subsequent atheroma formation. Show less
