De moeite waard om door te geven (Worth passing on) is a book about traditions. To be precise: about the remonstrant tradition. The Remonstrant Church is a small Dutch, liberal protestant... Show moreDe moeite waard om door te geven (Worth passing on) is a book about traditions. To be precise: about the remonstrant tradition. The Remonstrant Church is a small Dutch, liberal protestant denomination. It once knew prosperous growth, but it has been in decline since the last quater of the twentieth century. At least: if the numbers and the vitality of churchmembers are the measure. Because also when traditions don’t thrive and prosper there are people that think they are worthwhile. It is about them and the congragation where they find a spiritual home. The last part is about confessions. Remonstrants are very precise in these matters. They are expressions of their very differentiated worldviews, where the personal and the communal are securely kept apart. Show less
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; font: 12.0px 'Times New Roman'; -webkit-text-stroke: #000000}span.s1 {font-kerning: none}James Purdy’s novel Eustace Chisholm and the... Show morep.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; font: 12.0px 'Times New Roman'; -webkit-text-stroke: #000000}span.s1 {font-kerning: none}James Purdy’s novel Eustace Chisholm and the Works (1967) challenges the notion that sexuality is part of an identity that is interior to one’s self. Central to this argument is a brief scene from the novel in which the sexual identity of one of the characters, Amos Ratcliffe, is narrated as an Oedipal fantasy of patricide and incest. Read through the lens of melodrama this article suggests that the novel, and this scene in particular, exposes sexual identity as an exteriority that is projected onto a person by his or her environment. This constitution of sexual identity is enforced through the confession, which is central to both the psychoanalytic Oedipal scenario and melodrama. Melodrama, however, problematizes the psychoanalytic confession to an interior truth that is subsequently assumed as sexual identity, for it foregrounds the exteriority onto which the truth-claim of the confession is based. As such, reading Eustace Chisholm through the lens of melodrama opens up a way to think about sexuality without taking recourse to identity. Show less
Is er in NGB artikel 2 sprake van twee bronnen van godskennis? Volgens KarlBarth is dit inderdaad het geval. Hij heeft de confessie op dit punt scherpgekritiseerd. Barth houdt de NGB ervoor... Show moreIs er in NGB artikel 2 sprake van twee bronnen van godskennis? Volgens KarlBarth is dit inderdaad het geval. Hij heeft de confessie op dit punt scherpgekritiseerd. Barth houdt de NGB ervoor medeverantwoordelijk dat het virus vande natuurlijke theologie in de kerk van de Reformatie weer is binnengeslopen.Om artikel 2 tegenover Barths kritiek te redden, is in de postbarthiaansereceptiegeschiedenis veelal gekozen voor een uitleg waarbij de tekst vanachter naar voren wordt gelezen: wie God via de Bijbel heeft leren kennen, kanHem vervolgens, met behulp van de bril van de Bijbel, ook terugvinden in degeschapen werkelijkheid.Wat bedoelde Guy de Brès echter zelf, toen hij artikel 2 opschreef? In eenpoging om zijn intenties te achterhalen, wordt de tekst in de context van devroegreformatorische theologie geplaatst. Allereerst worden andere geschriften van De Brès onderzocht, daarna geschriften van contemporaine reformatoren.Het historische onderzoek leidt tot een nieuw en grondig gedocumenteerdvoorstel voor een auteursintentionele uitleg van artikel 2. In het laatste deelvan deze studie komt de vraag aan de orde wat de actuele betekenis van dezeconfessionele tekst is voor de hedendaagse geloofsverwoording ten aanzienvan onze kennis van God. Show less
