IntroductionSeizure detection devices (SDDs) may lower the risk of sudden unexpected death in epilepsy (SUDEP) and provide reassurance to people with epilepsy and their relatives. We aimed to... Show moreIntroductionSeizure detection devices (SDDs) may lower the risk of sudden unexpected death in epilepsy (SUDEP) and provide reassurance to people with epilepsy and their relatives. We aimed to explore the perspectives of those receiving secondary care on nocturnal SDDs and epilepsy in general.Materials and methodsWe recruited adults with tonic or tonic-clonic seizures who had at least one nocturnal seizure in the preceding year. We used semi-structured interviews and questionnaires to explore their views on SDDs and their experiences of living with epilepsy. None of the participants had any previous experience with SDDs. We analyzed the data using qualitative content analysis.ResultsEleven participants were included with a nocturnal seizure frequency ranging from once every few weeks to less than once a year. Some participants experienced little burden of disease, whereas others were extremely impaired. Opinions on the perceived benefit of seizure detection varied widely and did not always match the clinical profile. Some participants with high SUDEP risk displayed no interest at all, whereas others with a low risk for unattended seizures displayed a strong interest. Reasons for wanting to use SDDs included providing reassurance, SUDEP prevention, and improving night rest. Reasons for not wanting to use SDDs included not being able to afford it, having to deal with false alarms, not having anyone to act upon the alarms, having a relative that will notice any seizures, not feeling like the epilepsy is severe enough to warrant SDD usage or not trusting the device.ConclusionsThe interest in nocturnal seizure detection varies among participants with low seizure frequencies and does not always match the added value one would expect based on the clinical profile. Further developments should account for the heterogeneity in user groups. Show less
Liemburg, G.B.; Jahja, R.; Van Spronsen, F.J.; Sonneville, L.M.J. de; Van der Meere, J.J.; Bosch, A.M.; ... ; Huijbregts, S.C.J. 2015
Depressie en angststoornissen, zoals major depressive disorder, paniekstoornis, sociale angststoornis en gegeneraliseerde angststoornis, vallen onder de meest voorkomende psychiatrische... Show moreDepressie en angststoornissen, zoals major depressive disorder, paniekstoornis, sociale angststoornis en gegeneraliseerde angststoornis, vallen onder de meest voorkomende psychiatrische ziektebeelden. Door middel van neuroimaging onderzoek zoals structurele en functionele MRI (fMRI) is het mogelijk om op een non-invasieve manier de onderliggende neurobiologie van deze stoornissen in kaart te brengen. Op basis van dergelijk onderzoek werden ruim 15 jaar geleden enkele neurobiologische modellen opgesteld waarin werd voorgesteld dat het goed of juist niet goed hersengebieden een belangrijke bijdrage leverde aan het ontstaan en/of instandhouden van depressie en angst. In de loop der jaren zijn nieuwe MRI technieken ontwikkeld. Met behulp van structurele MRI en resting-state fMRI, waarmee connectiviteit tussen hersengebieden onderzocht kan worden, heb ik gekeken naar anatomische en functionele hersenafwijkingen bij volwassenen en jongeren met depressie en/of angststoornissen. Doel was te bepalen of de reeds bestaande neurobiologische modellen bevestigd danwel aangepast of aangevuld zouden kunnen worden met recent ontwikkelde onderzoeksmethoden. De resultaten van mijn studies bevestigden grotendeels de betrokkenheid van de hersengebieden in de modellen, maar wezen tevens op een rol voor uitgebreidere netwerken van hersengebieden dan in de modellen werd verondersteld. Show less
