Dit essay gaat in op lange-termijnperspectieven voor Afrika. De auteur stelt dat in het Westen de Afrikaanse situatie te vaak gezien wordt in het licht van een evolutieschema, waaruit ook de... Show moreDit essay gaat in op lange-termijnperspectieven voor Afrika. De auteur stelt dat in het Westen de Afrikaanse situatie te vaak gezien wordt in het licht van een evolutieschema, waaruit ook de begrippen 'ontwikkeling' en 'vooruitgang' zijn afgeleid. Wanneer we de huidige situatie van Afrika vanuit dit gezichtspunt bekijken, zal het continent in de meeste opzichten niet blijken te voldoen aan de criteria van 'vooruitgang'. De auteur is van mening dat een nieuwe visie vereist is. Hij stelt dat de belangrijkste problemen waaronder Afrika gebukt gaat, uiteindelijk politiek van aard zijn. Afrika's politieke problemen dienen geanalyseerd te worden in het kader van een breed menselijk perspectief. Daartoe moeten sleutelelementen uit de Afrikaanse geschiedenis bestudeerd worden. Zo beschikten grote delen van Afrika tot de koloniale tijd niet over iets dat vergelijkbaar was met een Europese staat. Veel lokale gemeenschappen in Afrika hebben ook nu nog een hoog gehalte aan zelfbestuur. Zowel Afrikanen als niet-Afrikanen zouden serieus moeten nadenken over de manier waarop in de samenleving gewortelde idee‰n over loyaliteit en sociale verplichtingen vertaald kunnen worden in doeltreffende en duurzame publieke instituties. Noten, samenv. in het Engels (p. 227) Show less
Met enige regelmaat verkondigen Afrikaanse politici en intellectuelen de komst van een 'Afrikaanse Renaissance'. Thabo Mbeki maakte de Afrikaanse Renaissance tot het handelsmerk van zijn regering,... Show moreMet enige regelmaat verkondigen Afrikaanse politici en intellectuelen de komst van een 'Afrikaanse Renaissance'. Thabo Mbeki maakte de Afrikaanse Renaissance tot het handelsmerk van zijn regering, maar de reikwijdte van het begrip is niet beperkt tot Zuid-Afrika. Voor de meeste pleitbezorgers heeft de Afrikaanse Renaissance een panafrikaanse dimensie. Het begrip is niet alleen inzetbaar voor doeleinden als marketing en morele generatie, het dekt ook uiteenlopende ideologische ladingen, zoals modernisering, traditionalisering en afrikanisering. In de visie van Mbeki heeft Afrika vooral behoefte aan een grootscheeps moderniseringsprogramma om te ontkomen aan marginalisering op het wereldtoneel. Traditionele 'chiefs' die vrezen dat hun machtspositie wordt ondermijnd, beroepen zich op een Afrikaanse Renaissance die de waarden van prekoloniaal Afrika moet herstellen. Politieke en economische elites, gedesillusioneerd over het trage veranderingsproces in Zuid-Afrika, hijsen de vlag van de Afrikaanse Renaissance om een versnelde afrikanisering af te dwingen. Een centrale vraag in de discussie is wie onder de noemer 'Afrikaan' valt. Mbeki schetst weliswaar een inclusief beeld van Afrika en Afrikanen, maar veel Renaissance-adepten gaan er van uit dat de Renaissance all‚‚n geldt voor zwarte (Zuid)Afrikanen. Noten, samenv. in het Engels (p. 227) Show less
Dit essay gaat in op lange-termijnperspectieven voor Afrika. De auteur stelt dat in het Westen de Afrikaanse situatie te vaak gezien wordt in het licht van een evolutieschema, waaruit ook de... Show moreDit essay gaat in op lange-termijnperspectieven voor Afrika. De auteur stelt dat in het Westen de Afrikaanse situatie te vaak gezien wordt in het licht van een evolutieschema, waaruit ook de begrippen 'ontwikkeling' en 'vooruitgang' zijn afgeleid. Wanneer we de huidige situatie van Afrika vanuit dit gezichtspunt bekijken, zal het continent in de meeste opzichten niet blijken te voldoen aan de criteria van 'vooruitgang'. De auteur is van mening dat een nieuwe visie vereist is. Hij stelt dat de belangrijkste problemen waaronder Afrika gebukt gaat, uiteindelijk politiek van aard zijn. Afrika's politieke problemen dienen geanalyseerd te worden in het kader van een breed menselijk perspectief. Daartoe moeten sleutelelementen uit de Afrikaanse geschiedenis bestudeerd worden. Zo beschikten grote delen van Afrika tot de koloniale tijd niet over iets dat vergelijkbaar was met een Europese staat. Veel lokale gemeenschappen in Afrika hebben ook nu nog een hoog gehalte aan zelfbestuur. Zowel Afrikanen als niet-Afrikanen zouden serieus moeten nadenken over de manier waarop in de samenleving gewortelde ideeën over loyaliteit en sociale verplichtingen vertaald kunnen worden in doeltreffende en duurzame publieke instituties. Noten, samenv. in het Engels (p. 227) Show less
