Het aantal heupfracturen zal de komende jaren stijgen. Bovendien zijn de morbiditeit en mortaliteit na een heupfractuur groot. Het eerste deel van het proefschrift gaat over prothesiologie bij... Show moreHet aantal heupfracturen zal de komende jaren stijgen. Bovendien zijn de morbiditeit en mortaliteit na een heupfractuur groot. Het eerste deel van het proefschrift gaat over prothesiologie bij heupfractuurpatiënten. Uit eerder onderzoek is gebleken dat een prothese de voorkeur heeft ten opzichte van osteosynthese. Hoofdstuk drie beschrijft een multicenter trail waarbij we 201 patiënten hebben gerandomiseerd tussen een gecementeerde en een ongecementeerde kophalsprothese. De patiënten met een gecementeerde prothese kregen minder complicaties (minder periprothetische fracturen en luxaties). In hoofdstuk twee beschrijven we de 22.675 patiënten die de afgelopen 10 jaar na een heupfractuur in het landelijk register zijn opgenomen. Uit dit hoofdstuk blijkt dat er minder re-operaties worden uitgevoerd na een gecementeerde prothesesteelfixatie en een niet-posterolaterale benadering. Het tweede deel van het proefschrift toont dat een heupfractuur een enorme impact heeft op het leven van de patiënt. Het percentage delier na de fractuur was hoog (27%) evenals het percentage mensen dat overleed binnen 30 dagen (8%). Kwaliteit van leven en dagelijks functioneren gingen fors achteruit en herstelden niet volledig. De patiënten die het meest achteruit gingen waren jong en mobiel voorafgaand aan de fractuur. We adviseren dan ook meer aandacht te hebben voor deze groep. Show less
Aim: To measure functional recovery and determine risk factors for failure to return to the prefracture level of mobility of hip fracture patients 1 year postoperatively. Methods: A prospective... Show moreAim: To measure functional recovery and determine risk factors for failure to return to the prefracture level of mobility of hip fracture patients 1 year postoperatively. Methods: A prospective cohort follow-up study of 390 hip fracture patients aged 65 years and older was carried out. Patients were stratified in categories based on prefracture mobility: mobile without aid, with aid in- and outdoors, or only mobile indoors. Immobile patients were excluded. Risk factors for not regaining prefracture mobility were identified. Results: Nearly half of all patients regained their prefracture level of mobility after 1 year. Mobile patients without an aid were less likely to return to their prefracture mobility level compared with patients who were mobile with aid or mobile indoors. After 1 year, 18.7% of all patients had become immobile. Most important independent risk factors for failure to return to the prefracture level of mobility were a limited prefracture level of activities of daily living and a delirium during admission. Conclusions: The risk not to regain prefracture mobility is highest in mobile patients without an aid. The risk of becoming immobile is higher in those having a lower prefracture mobility. Activities of daily living dependence and delirium were the main risk factors for not regaining mobility. Geriatr Gerontol Int 2012; ••: ••-••. Show less
