Nieuwe ontwikkelingen in wetenschap en technologie roepen naast positieve ook negatieve reacties en twijfel op. De reacties worden geuit in debatten. Deze debatten verlopen vaak volgens hetzelfde... Show moreNieuwe ontwikkelingen in wetenschap en technologie roepen naast positieve ook negatieve reacties en twijfel op. De reacties worden geuit in debatten. Deze debatten verlopen vaak volgens hetzelfde stramien: er is een nieuwe ontwikkeling, daarover moet een standpunt worden ingenomen, dit roept vragen op, vragen die vaak gaan over wat 'natuurlijk' is, waar onze grenzen liggen, of alles mag wat kan. Over mogelijke antwoorden bestaan ernstige meningsverschillen. Het debat bloedt dood en er wordt een besluit genomen waarbij aan de (potentiële) rijkheid van de debatten wordt voorbijgegaan. Waarom verlopen debatten op deze manier? Waarom worden deelnemers en argumenten zo vaak gestereotypeerd, uitgesloten of onredelijk genoemd? Dat valt eigenlijk pas goed te begrijpen door te kijken naar wat onder de oppervlakte speelt: de manier waarop we met elkaar in gesprek gaan in publieke discussies. De kwaliteit van debatten kan worden verbeterd. Dat kan door ruimte te creëren voor morele democratisering. Dit vereist een driedubbele verbreding van publieke debatten. Een verbreding van deelnemers, van vragen en argumenten. Hiervoor is redelijkheid, inclusiviteit en moed nodig. Show less
Few medical specialties encounter so many ethical challenges as pediatrics does. It is a specialty that inherently has features that are morally charged. Pediatric ethics examines the broad issues... Show moreFew medical specialties encounter so many ethical challenges as pediatrics does. It is a specialty that inherently has features that are morally charged. Pediatric ethics examines the broad issues of (1) the concept of the child__s best interest; (2) parental responsibility and authority in decision-making about the life and health of a child; (3) the emerging desire and capacity for self-determination of an older child, and (4) the professional obligation of a pediatrician to act in the best interests of the child. Much is written about these issues, but often the literature on these topics is either __academic__ and theoretical in nature, or casuistic. It remains difficult to utilize what is written in the reality of pediatric practice. In this thesis we reflect on the question how the concepts of best interests, parental authority and child participation can and should be translated and made operational in the everyday encounter between parents, physicians and children. We therefore combine theoretical conceptions of the best interest standard, child participation and parental authority with a close look on how these concepts actually function in pediatric practice, and how they are conceived by actors in the pediatric field. Show less
