Reizigers komen al heel lang naar het Dogongebied in Mali. Het eerste hotel in Sangha bijvoorbeeld dateert al van vóór de Eerste Wereldoorlog. Door zijn visuele rijkdom en de erkenning als... Show moreReizigers komen al heel lang naar het Dogongebied in Mali. Het eerste hotel in Sangha bijvoorbeeld dateert al van vóór de Eerste Wereldoorlog. Door zijn visuele rijkdom en de erkenning als Werelderfgoed door de UNESCO is het Dogongebied een bezienswaardigheid geworden. Tot aan de laatste decennia, toen de economie van Mali geliberaliseerd werd, heeft het land het toerisme als een staatsbedrijf geëxploiteerd. Sindsdien zijn privé-hotels gebouwd en is de toegang tot de falaise-dorpen verbeterd. Maar ook al komen er nog zo regelmatig toeristen in de Dogondorpen, het dagelijks leven van de meeste Dogon speelt zich af zonder enige verwijzing naar deze blanke aanwezigheid. Het toerisme definieert de Dogon niet als marginalen, aan de rand van de wereld, maar juist in het centrum ervan. De Dogon hebben de aantrekkingskracht van hun gebied tot onderdeel gemaakt van hun eigen waardering van hun cultuur. Zo wordt het toerisme een factor in de versterking van de eigen cultuur, zoals te zien is aan de maskerdansen. Noten. [Samenvatting ASC Leiden] Show less
Based on the study of chiefs, elders and local leaders in southern Ethiopia, this paper analyses the idea of authority, legitimacy and governance among three small-scale societies, the Me'en, the... Show moreBased on the study of chiefs, elders and local leaders in southern Ethiopia, this paper analyses the idea of authority, legitimacy and governance among three small-scale societies, the Me'en, the Dizi and the Suri. It shows that in southern Ethiopia efforts were made to replace charismatic and traditional authority by a bureaucratic structure of rulers and legal procedures instigated by the expanding national State, but that this process was neither complete nor successful, because the sources of legitimacy of leadership and authority remained firmly within the local societies and were ill understood by outsiders, including State authorities. The central imperial State (upto 1974) did not use the pre-existing forms of local chiefs and other authorities and simply bypassed them either by appointing its own administrators as an extra layer of power or by relying upon provincial lords or kings in the core regions of the empire. The appointees had little connection with the local population. If they became too popular they were removed. Their loyalty only had to be upward, towards the emperor and his political circle. In the Derg era (1974-1991), this authoritarian pattern was reinforced, and wherever traditional chiefs existed, they were violently removed and suppressed. To date these three forms of authority co-exist and interact and define much of the local political dynamics, including violent conflict. Includes bibliographic references and notes. [ASC Leiden abstract] Show less
